Niezależna Gazeta Obywatelska

Czy pamiętają państwo Marcinka? Marcinek był pacjentem, Oddziału Gastroenterologii i Transplantacji Wątroby Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie, jego losy śledziliśmy na NGO! Chorował na niezwykle rzadką chorobę – olbrzymiokomórkowe zapalenie wątroby. Dziś wyniki ma dobre. Wizyty kontrolne w CZD potwierdzają skuteczność leczenia. Przypomnijmy szpital w Brzegu nie dał rady, skierował do Wrocław. Stamtąd helikopterem Marcinek z mamą  trafił do CZD. W wrześniu dziecko skończyło roczek, już zaczyna samodzielnie stawiać pierwsze kroki. Jest zdrowy.  Jego przypadek to kamienień milowy w  leczeniu olbrzymiokomórkowego zapalenia wątroby, trafna terapia może służyć innym dzieciom i jest tematem naukowych opracowań genialnych polskich lekarzy. Dziś Marcin nie dostałby pomocy od  państwa, nie zostałby przyjęty do centrum! Lekarze nie mieliby środków na jego leczenie!

Jak się dowiadujemy – mimo licznych apeli ani ministerstwo zdrowia, ani NFZ nie pomogły Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie – szpitalowi, który znajduje się na szczycie zdrowotnej piramidy w Polsce.

To szpital, do którego trafiają najtrudniejsze przypadki z całej Polski – przypadki zaniedbane, nierozpoznane, nawarstwione, ciężkie, bardzo skomplikowane wreszcie.

Dziś CZD ogłosiło, że – z powodu braku pieniędzy – ogranicza planowe przyjęcia pacjentów do czterech klinik. Chodzi o kliniki: chorób metabolicznych, immunologii, gastroenterologii, otolaryngologii.

Co to znaczy „ogranicza planowe przyjęcia”? Ano znaczy to tyle, że rodzice, którzy skakali do góry mając wyznaczoną wreszcie datę przyjęcia dziecka do najlepszego szpitala w Polsce, którzy wszystko pod to przyjęcie zaplanowali i zorganizowali, muszą wszystko odwołać. I znowu czekać – często z cierpiącym dzieckiem w domu, z oddalającą się nadzieją na lepsze.

Często wręcz z dzieckiem zagrożonym śmiercią, pozostającym pod słabą opieką lokalnego szpitala.

Zmuszenie CZD do odwołania przyjęć planowych jest igraniem ze śmiercią. Jest tym samym, czym była gra z obcym mocarstwem przeciwko własnemu prezydentowi. To jest ta sama niedojrzałość, która w życiu prywatnym razi i odpycha, ale w przypadku ludzi bawiących się państwem, staje się skrajnie niebezpieczna.

Czy konkretna, niezrozumiała zabawa wokół CZD skończy się dopiero wówczas, gdy jakieś dziecko umrze?

Pyta retorycznie Jacek Karnowski na portalu wpolityce.pl. Marcinek miał szczęście, bo gdyby dziś wykryto u niego tę rzadką chorobę, to nie zostałyby przyjęty na oddział. Mama nie powiedziałaby tych słów:

 – „Jestem szczęśliwa, że wracamy do domu. Wyniki Marcinka się bardzo poprawiły. Jestem wdzięczna lekarzom, że podjęli walkę o życie i zdrowie mojego syna. Z całego serca dziękuję lekarzom, pielęgniarkom, a także wszystkim czytelnikom NGO, za wsparcie i modlitwy za Marcina. Bardzo dziękuję.

Dziś inny Marcinek gdzieś w Polsce możliwe, że będzie musiał odejść na zawsze. Nie dostanie leku, bo państwo pod rządami ministra – lekarza nie przestrzega naczelnej zasad etycznej w medycynie „primum non nocere”. Gdzie PRemier? Zajmuje się pisaniem od miesięcy expose w przerwach między meczami, a na naszych oczach …..

Opr. Tomasz Kwiatek

PS: Piszmy do Ministerstwa Zdrowia, tego tak nie można zostawić: [email protected]